3 dni.

A właściwie to 2. O ile jeszcze tydzień temu nie miałam najmniejszej ochoty na ten wyjazd, o tyle teraz nie mogę się już doczekać. Tych upałów, słońca, wspaniałych (tak myślę) ludzi, miliona wspomnień, wylegiwania się na plaży, Paryża ( chociaż mam o nim niezbyt dobrą opinię), Hiszpanii, wszystkiego.
Mam nadzieję, że przywiozę chociaż 3 tysiące dobrych zdjęć. :)

A co do weekendu, to minął wspaniale. Nie spodziewałam się, że dojdzie do naszego spotkania, a jednak. Zdecydowaliśmy się na początku tygodnia i w sobotę przed południem zobaczyłam ich uśmiechnięte mordki, i wiecie? To jedno z lepszych wspomnień tych wakacji. Jedno z najlepszych. I chociaż chwilami nudziliśmy się niemiłosiernie, to nudziliśmy się razem.
A co się stało? Przyjechały internaty. Nie przyjechali, co prawda, wszyscy, których chciałam zobaczyć, ale chociaż kilka osób dało radę.
Jestem wdzięczna losowi, że poznałam takich wspaniałych ludzi. Może za 2 lata nasz kontakt się urwie. Nigdy nic nie wiadomo, ale nie chciałabym tego, tak jak nie chciałabym, żeby Oni kiedykolwiek o mnie zapomnieli. Bo ja nie zapomnę a pewno...