Hello, December.

I wreszcie nadszedł. Grudzień. Miesiąc mieszanych, przynajmniej dla mnie, uczuć. Miesiąc mrozów i niesamowitego ciepła, które niosą Święta, miesiąc nowych szans i miesiąc podsumowań nie tylko dobrych, miesiąc popołudni ciemnych, ale oświetlonych blaskiem światełek. Tak. Oficjalnie zaczął się świąteczny szał. Wszędzie, w sklepach, na ulicach, w kawiarniach, w księgarniach. No może nie do końca oficjalnie, bo z utęsknieniem czekam na ozdoby świąteczne w parku. Wtedy będę pewna, że jest grudzień. I nawet Spotify nastraja mnie już świątecznie, bo w głośnikach piosenki stare i nowe i wszystkie o Świętach. i stwierdzam, że lubię. uwielbiam wręcz cały ten klimat. Nawet pomimo całego tego skomercjalizowania. Wystarczy wiedzieć, o co tak naprawdę w tym wszystkim chodzi, żeby mu nie ulec i wszystko powinno być w porządku. nie jest przecież najważniejsze, ile wydamy na prezenty pod choinkę i kto dostanie lepszy, ważni są ludzie. W tym miesiącu wyjątkowo ważni, a największym prezentem powinien być szacunek wobec innych, bo wydaje mi się, że jest droższy niż jakiekolwiek prezenty...

W grudniu jakoś bardziej niż zwykle ogarnia mnie niechęć do nauki. To powinien być miesiąc oficjalnie wolny od szkoły. Zdecydowanie. Jak można myśleć o trygonometrii i innych pierdołach, kiedy magia wyczuwalna jest wszędzie. Bo tak uważam, To zdecydowanie magiczny miesiąc. Miesiąc splecionych rąk i najszczerszych w świecie życzeń. Gdyby wszystkie miesiące były takie szczere, świat byłby zdecydowanie lepszym miejscem...

Może trochę słodzę, przecież jeśli ktoś jest złym człowiekiem, to jest zły też w grudniu, ale czy ja wiem, czy aż tak? Mam wrażenie, że ostatnio nawet ludzie wyjątkowo złośliwi mówią ludzkim głosem. Oby im tak zostało. Na styczeń, na luty i do kolejnego grudnia...